Filmi şöyle ilerlete ilerlete gittim abartılmış bomboş bir 3 saat bir kaç sevişme sahnesi gerisi bomboş sadece algı operasyonu film hakkında konuşulacak başka çok bir şey de yok açıkçası objektif olmak gerekirse

Normalde biyografi filmleri, izlemeyi tercih ettiğim bir tür değil. Ancak bu film çok ünlendiği için izlemek istedim. Herkesin şikayet ettiği unsurları gerçekten de barındırıyormuş. Bunlar: Yoğun şekilde diyalog içermesi, hızlı sahne geçişlerinin çok sık kullanılması, filmin genelinde arkaplanda müzik olması, karmaşık anlatım tarzı ve bunun yanı sıra anlatım çizgisinin çoklu olması. İşleri daha da karmaşıklaştıran şey bu çoklu zaman çizgisi anlatımı sırasında da hızlı sahne geçişlerinin yapılmış olması. Bu olumsuz gibi görünen yönlerine rağmen ben şahsen filmi beklediğimden daha çok beğendim. Pek fazla sıkılmadım. Hatta "Near zero" sıkıldım diyebilirim. Hele ki Oppie'nin iç dünyasını yansıtan bazı sahneler vardı, özellikle onlar hoşuma gitti. Arkaplandaki şu bir türlü susmak bilmeyen müzik, aslında sahnelerin içeriğini tamamlıyor. Bazı sahnelerde sakinleşiyor, bazı sahnelerde yükselen, gerilen ortamı tamamlıyor. Genellikle ise ortalama bir heyecan seviyesinde tutuyor izleyiciyi. Trinity deneyi sırasında susması ise dikkatimden kaçmadı. Orada herkes nefesini tutmuştur büyük ihtimalle. Yani müziğin varlığı ve yokluğu belli bir anlam içeriyor. Oppie'nin hayatının karmaşıklığına Nolan bey kendi yorumunu katmış diyebilirim. Nolan'ın diğer filmlerini de izledim. Kendine has bir tarzının olduğu su götürmez. Bu filmde de sanatını konuşturmuş.

Ellerime kan bulaştığını düşünüyorummuş... kitlesel bir kıyımı yapan cihazı yaptı adam miyonların kanı ellerinde şuan bile en fazla 2. atom bombasına sahip ülke amerika 1.si rusyaymış bu arada... acaba kendini hiç suçlu hissetti mi adam filmde suçluluk göstermeye çalışmışlar ama gerçekte bu kadar olduğunu sanmam bu arada amerika bu filmle kendi yaptığı kara tarihi ton ton açmaya çalışarak savaşta herşey mübahtır demeye çalışıp kendi imajını aklıyo iyi taktik onlar açısından düşünürsek